Nowe tablice ołtarzowe

XIII Niedziela po Zesłaniu Ducha Świętego (30 sierpnia) – Msza święta o godzinie 15.00

Nadzieja naszego zbawienia opiera się na obietnicach Bożych. Pan Bóg obiecał Abrahamowi, że rozmnoży jego potomstwo jak gwiazdy na niebie i że z tego potomstwa wybierze Zbawiciela świata. Gdy nadeszła pełnia czasów, Bóg spełnił obietnicę zsyłając na świat swojego Syna, który jako człowiek pochodził z potomstwa Abrahama (lekcja). Chrystus zawarł nowe przymierze między Bogiem a ludźmi, które obejmuje wszystkie narody. Podstawą zbawienia nie jest już przynależność do narodu wybranego, lecz wiara w Chrystusa, przez którego Bóg obiecał nas zbawić (ewangelia). Jako uczestnicy Nowego Przymierza powołujemy się na obietnice Boże  (ant. na wejście, graduał) i prosimy Boga o pomnożenie wiary, nadziei i miłości. Stanowią one naszą odpowiedź na wezwanie Boże.

[Mszał Rzymski opracowany  przez o.o. benedyktynów tynieckich, Poznań 1963]

Liturgiczne wspomnienie - Uroczystość Najświętszej Maryi Panny Jasnogórskiej - Częstochowskiej–26 sierpnia (odpust parafialny)

Porta caeli et stella maris es.
 Virgo Maria,Regis aeterni Mater ac Regina nostra.

 Legenda podaje, że obraz Matki Bożej Jasnogórskiej zwanej też Częstochowską, namalował w Jerozolimie na płycie stołu z domku świętej Rodziny św. Łukasz. Obraz ten przechodząc różne koleje losów dostał się stamtąd do Konstantynopolu, a następnie na Ruś do Miasteczka Bełżec. W czasie częstych najazdów Tatarów, strzała jednego z napastników utkwiła w obliczu Matki Bożej na tym obrazie. Spowodowało to uszkodzenie, którego niczym naprawić ani usunąć nie zdołano. Władysław książę opolski, chcąc uchronić na przyszłość obraz od kolejnych niebezpieczeństw,  zbudował klasztor na Jasnej Górze w Częstochowie, sprowadził tam zakonników św. Pawła pustelnika, czyli OO. Paulinów i przeniósł obraz Matki Bożej. Tu kończy się legenda, a zaczyna historia obrazu Jasnogórskiego. Wnet zasłynął tu znakomitymi i historycznie stwierdzonymi cudami. Cześć obrazu wzrosła szczególnie od obrony Jasnej Góry przed Szwedami. W  roku 1717 obraz został uroczyście koronowany na znak swej cudowności i Jasna Góra  staje się ośrodkiem kultu Maryjnego, bo niezależnie  od tradycji dotyczących jego pochodzenia czy powstania, na skutek te zdziałanych cudów jest niezbitym faktem, że tu Maryja szczególnie  łaskawie wysłuchuje próśb i tutaj Bóg  za Jej  wstawiennictwem czyni cuda, wskazując, iż pragnie by to miejsce było „bramą niebios i mieszkaniem Boga” oraz Jego przeczystej Matki. Najświętsza Panna  w swoim jasnogórskim obrazie trzyma na ręku Boże Dziecię, jakby  przez to chciała wciąż powtarzać słowa wyrzeczone do sług na godach w kanie Galilejskiej: „Uczyńcie, cokolwiek wam powie”. Patrząc na ten obraz polecajmy wszystkie  jej dzieci, a więc cały świat, by im raczyła wyjednać  u boskiego syna swego, którego na ręku piastuje, szczęście i pokój na ziemi i kiedyś w niebie. Z pełni serc naszych dziękujemy Ci, Matko, za to, że czekasz na nas, za to, że jesteś, że istniejesz, Maryjo !.

(Rozmyślania liturgiczne – Illuminare  1966)

XII Niedziela po Zesłaniu Ducha Świętego (23 sierpnia) – Msza święta o godzinie 13.30

Słowa Chrystusa: «Błogosławione oczy, które widzą, co wy widzicie» odnoszą się do wszystkich dzieci Kościoła. W Starym Testamencie obowiązywały te same przykazania, w ludziach tkwiły te same namiętności, a nie mieli oni Sakramentów świętych i wszystkich łask, jakie one przynoszą. Dzisiaj Chrystus staje przed nami jako pośrednik Nowego Przymierza doskonalszego niż Stare (lekcja) i jako miłosierny Samarytanin, który pochyła się nad duszą ludzką, obrabowaną z łaski i poranioną, aby ją uzdrowić (ewangelia).

[Mszał Rzymski opracowany  przez o.o. benedyktynów tynieckich, Poznań 1963]

XI Niedziela po Zesłaniu Ducha Świętego (16 sierpnia) – Msza święta o godzinie 15.00

Każda niedziela przypomina Zmartwychwstanie Pańskie i Sakramenty z nim związane. Dzisiejsza niedziela przypomina nam to szczególnie wyraźnie. Jako lekcję czytamy świadectwo św. Pawła o Zmartwychwstaniu, a w ewangelii wspominamy cud Zbawiciela, który ma znaczenie symboliczne. Kościół powtarza przy każdym Chrzcie gest, którym Chrystus uzdrowił głuchoniemego, jako znak otwarcia uszu na słowo Boże i ust na Jego chwałę. W niedziele gromadzimy się w domu Bożym i w Eucharystii otrzymujemy moc i odwagę (ant. na wejście).

[Mszał Rzymski opracowany  przez o.o. benedyktynów tynieckich, Poznań 1963]

Msza święta w Uroczystość Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny z błogosławieństwem i poświęceniem kwiatów, ziół, owoców i kłosów zbóż.

Wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny (Matki Bożej Zielnej) 15 sierpnia – Msza święta z poświęceniem kwiatów ,ziół , kłosów zbóż i owoców o godzinie 13.00

Niepokalana  Bogarodzica i zawsze Dziewica Maryja po ukończeniu życia ziemskiego jest z ciałem i duszą wzięta do chwały niebieskiej. 

„ Znak wielki ukazał się na niebie: niewiasta obleczona w słońce, a księżyc pod jej stopami, a na głowie korona z gwiazd dwunastu”(antyfona na introit). Maryja z ciałem i duszą wzięta jest do nieba. Wolna od grzechu  pierworodnego i wolna od wszelkiego grzechu osobistego, jest Maryja wolna także od kary za grzech pierworodny, tj. od konieczności umierania. Jednakże skoro Chrystus Pan z całkowitego posłuszeństwa dla polecenia  Ojca dobrowolnie przyjął na siebie gorycz śmierci, i Maryja chciała Mu być podobna w tym, że umarła. Po Chrystusie Ona jedna jedyna nie tylko z duszą, jak inni święci, lecz także z ciałem jest  wzięta do światłości i chwały uwielbienia w niebie. Maryjo, która zasiadasz na tronie jako królowa, odziana w słońce, a na głowie masz koronę z gwiazd dwunastu, jesteś po Jezusie radością i  zachwytem aniołów i świętych, patrzymy ku Tobie, któraś jest dla nas życiem, słodkością i nadzieją naszą.

(Rozmyślania liturgiczne – Illuminare  1965)

X Niedziela po Zesłaniu Ducha Świętego (09 sierpnia) – Msza święta o godzinie 15.00

W przypowieści o faryzeuszu i celniku Pan Jezus uczy nas, jaka powinna być postawa człowieka wobec Boga. Zadowolenie z siebie połączone z krytyką innych — to przejawy pychy. Pokory nie nabywa się przez porównywanie siebie z innymi ludźmi, których nie potrafimy zresztą sprawiedliwie ocenić, lecz przez rozważanie naszej zależności od Boga. Człowiek świadomy swoich grzechów i żałujący za nie może liczyć na miłosierdzie Boże (antyfony na wejście, na ofiarowanie, na komunię). Natomiast kto się wywyższa, będzie poniżony.

[Mszał Rzymski opracowany  przez o.o. benedyktynów tynieckich, Poznań 1963]

Liturgiczne wspomnienie – Święto Przemienienia Pańskiego - 06 sierpnia

W dniu 6 sierpnia Kościół obchodzi Święto Wniebowstąpienia Pańskiego. Celem tajemnicy Przemienienia było utwierdzenie wiary Apostołów oraz ukazanie im chwały przeznaczonej dla wyznawców Chrystusa.

Ewangelia odczytywana w dzisiejsze święto przedstawia Jezusa, który na górze Tabor w obecności trzech uczniów: Piotra, Jakuba i Jana, zmienia swoje oblicze. Chrystusowi towarzyszą Mojżesz i Eliasz. Na niebie ukazuje się obłok, z którego odzywa się głos: “To jest mój Syn umiłowany, w którym mam upodobanie, Jego słuchajcie”.

(Rozmyślania liturgiczne – Illuminare )