Terminy Mszy Świętych w miesiącu czerwcu 2019 r.

Niedziela 02 czerwca 2019 roku – Niedziela po Wniebowstąpieniu – Msza święta o godz. 15.00
Piątek 07 czerwca  2019 roku  - Pierwszy Piątek Miesiąca– Msza święta o 19.30

Niedziela  09 czerwca 2019 roku  - Zesłanie Ducha Świętego- Msza święta  o   godz. 15.00 - 

( msza wyjątkowo w Kaplicy  Domu Pomocy Społecznej ( Dom Rencisty)

Niedziela 16 czerwca  2019 roku  – Uroczystość Trójcy Przenajświętszej – Msza święta o  godz. 15.00

Czwartek 20 czerwca  2019 roku –Uroczystość Bożego Ciała - Msza święta  o godz. 14.00

Niedziela 23 czerwca 2019 roku – II Niedziela po Zesłaniu Ducha Świętego - Msza święta o godz. 15.00

Piątek 28 czerwca 2019 roku – Święto Najświętszego Serca Pana Jezusa – Msza święta o 19.30
Niedziela 30 czerwca 2019 roku – III Niedziela po Zesłaniu Ducha  Świętego – Msza święta o godz. 15.00

Wniebowstąpienie Pańskie (30 maja) – Msza Święta o godzinie 19.30

Wniebowstąpienie jest ukoronowaniem Zmartwychwstania. Pascha — przejście Pańskie osiąga w tej tajemnicy swój kres. Człowieczeństwo Zbawiciela otrzymuje najwyższą chwałę w nagrodę za doskonałe posłuszeństwo wobec Ojca. Wejście Chrystusa do nieba to wejście Arcykapłana Nowego Testamentu do świętego świętych «aby wstawiać się za nami». Wniebowstąpienie jest również triumfem ludzkości. Chrystus umieścił bowiem po prawicy Ojca ułomną ludzką naturę. «Gdyśmy byli umarłymi przez grzechy... (Bóg) wzbudził (nas) z martwych, dozwolił zasiadać na niebiosach w Chrystusie Jezusie» (Ef. 2, 5-6). Tajemnica Wniebowstąpienia dopełni się ostatecznie wówczas, gdy wejdą do nieba również członki Jego Mistycznego Ciała. Całe życie Kościoła jest przygotowaniem na dzień, w którym Chrystus wróci, aby wprowadzić odkupionych do chwały Ojca. Teksty Mszy św. wysławiają Wniebowstąpienie jako triumfalny pochód Zbawiciela. Modlitwy są wyrazem chrześcijańskiej nadziei.

[Mszał Rzymski opracowany  przez o.o. benedyktynów tynieckich, Poznań 1963]

V Niedziela po Wielkanocy (26 maja) – Msza Święta o godzinie 15.00

Zmartwychwstanie i Wniebowstąpienie to dwa etapy jednego misterium. Przy końcu Okresu Wielkanocnego słyszymy z ust Zbawiciela streszczenie całego Jego życia. «Wyszedłem od Ojca i przyszedłem na świat, znowu opuszczam świat i idę do Ojca» (Alleluja, ewangelia). Podobnie jak Chrystus, zostaliśmy wybawieni od śmierci (antyfona na wejście, antyfona na ofiarowanie) dążymy do Ojca (sekreta). Życie ziemskie to czas próby, w którym mamy czynami udowadniać naszą miłość ku Ojcu niebieskiemu (lekcja). Modlitwa zanoszona w imię Jezusa zapewni nam pomoc łaski Bożej.

[Mszał Rzymski opracowany  przez o.o. benedyktynów tynieckich, Poznań 1963]

IV Niedziela po Wielkanocy (19 maja) – Msza Święta o godzinie 15.00

W dzisiejszej liturgii Kościół uczy nas o Duchu Świętym. Jest On najdoskonalszym darem Boga (lekcja) i Pocieszycielem chrześcijan. W dziejach Kościoła Duch Święty udowadnia światu słuszność sprawy Chrystusowej, zbrodnię odrzucenia Mesjasza i przegraną szatana. Kościół Chrystusowy i dusze dobrej woli zawdzięczają Duchowi Świętemu poznanie prawdy (ewangelia). Prosimy, by życie nasze było zgodne z poznaną prawdą.

[Mszał Rzymski opracowany  przez o.o. benedyktynów tynieckich, Poznań 1963]

III Niedziela po Wielkanocy (12 maja) – Msza Święta o godzinie 15.00

Kościół zwraca naszą uwagę na to, że ukoronowaniem zwycięstwa Chrystusowego było Wniebowstąpienie. Ukoronowaniem naszego życia wiernego Bogu będzie również życie wieczne w niebie. Radość świąteczna na ziemi to przedsmak i obraz radości doskonałej, nieprzemijającej. Aby na nią zasłużyć, musimy dochować wierności przyrzeczeniom złożonym na Chrzcie świętym (kolekta) i świecić przykładem chrześcijańskiego życia, naśladując Chrystusa, «posłusznego aż do śmierci» (lekcja). Wymaga to udziału w krzyżu Chrystusa od poszczególnych wyznawców i od całego Kościoła, zapewnia jednak nieprzemijającą radość z oglądania Boga (ewangelia, antyfona na komunię).

[Mszał Rzymski opracowany  przez o.o. benedyktynów tynieckich, Poznań 1963]

Liturgiczne wspomnienie – 08 maja Święto św.Stanisława – Biskupa i Męczennika, Patrona Polski

„ GAUDE, MATER  POLONIA. PROLE  FECUNDA NOBILI, SUMMI REGIS MAGNALIA. LAUDE  FREQUENTA  VIGILI. ( O ciesz się, Matko – Polsko, w sławne Potomstwo płodna!  Króla królów  i  najwyższego Pana  wielkość. Uwielbiaj chwałą przynależną” ( hymn brewiarzowy ) – śpiewa Kościół święty w Polsce w dzisiejszą uroczystość wielkiego biskupa krakowskiego i męczennika, św. Stanisława. Urodzony w 1030 roku w Szczepanowie pod Krakowem. Studiuje  teologię i prawo kanoniczne w Gnieźnie i Paryżu. W roku 1071 zostaje  biskupem Krakowa, jego rządy diecezją krakowską przypadają na panowanie króla Bolesława Śmiałego, z którym popada w konflikt. Król  wydaje na biskupa wyrok śmierci i osobiście go wykonuje dnia 11 kwietnia 1079 roku. Poćwiartowane zwłoki św. Stanisława zrastają się  w cudowny sposób. Papież Innocenty IV kanonizuje św. Stanisława w Asyżu w 1253 roku, zaś  papież Klemens VIII wprowadza jego święto do kalendarza Kościoła powszechnego. Wraz z Matką Najświętszą  i św. Wojciechem, święty Stanisław jest głównym patronem Polski. Ginąc w obronie moralności stał się następcą Dobrego Pasterza . ” Jam jest pasterz dobry. Dobry pasterz życie swoje daje za owce swoje”(ewangelia).Dobrym pasterzem był św. Stanisław, bo na wzór Boskiego Pasterza Jezusa Chrystusa , dał życie za owce swoje.

(Rozmyślania Liturgiczne - ILLUMINARE, wyd. 1965)

II Niedziela po Wielkanocy (05 maja) – Msza Święta o godzinie 15.00

Ego sum pastor bonus, et cognosco oves meas, et cognoscunt me meae
(Jam jest Pasterz dobry, znam owce moje i znają mnie moje)

Niedziela dzisiejsza nazywa się często «Niedzielą Dobrego Pasterza». W ciągu czterdziestodniowego pobytu  na  ziemi, po swoim zmartwychwstaniu, Pan Jezus ukazywał się często Apostołom i mówił z nimi o «Królestwie Bożym», to znaczy o Kościele, który założył. W tych również dniach dał Zbawiciel Kościołowi najwyższego pasterza w osobie św. Piotra i jego następców pozostając niewidzialnym «Pasterzem i strażnikiem dusz». W ewangelii sam Chrystus Pan nazywa siebie Pasterzem, a Kościół swój nazywa owczarnią. Jako owieczki Chrystusowe korzystamy z zasobów tej owczarni. W Komunii świętej nawiązuje się najściślejsza jedność między Chrystusem - Pasterzem i Jego owieczkami (Alleluja, antyfona na komunię).

[Mszał Rzymski opracowany  przez o.o. benedyktynów tynieckich, Poznań 1963]

Uroczystość Najświętszej Maryi Panny

Litania Loretańska

Najświętszej Maryi Panny, Królowej Polski, Głównej Patronki Polski (03 maja) i Pierwszy Piątek Miesiąca– Msza Święta o godzinie 15.00

Regina Poloniae ora pro nobis

Naród Polski wiele razy doświadczył w ciągu swoich dziejów opieki Matki Bożej. Moc Jej orędownictwa zajaśniała szczególnie w czasie tzw. «potopu». Po cudownej obronie Jasnej Góry przed Szwedami król Jan Kazimierz dnia 1 kwietnia 1656 roku uroczystym aktem oddał kraj pod opiekę Matki Bożej, obierając Ją Królową Polski. W roku 1924 na prośbę biskupów polskich papież Pius XI ustanowił specjalne święto Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski i pozwolił je obchodzić w pamiętnym dniu uchwalenia Konstytucji 3 Maja. Dnia 3 sierpnia 1962 roku Ojciec św. Jan XXIII ustanowił Najświętszą Maryję Pannę Królową Polski główną Patronką kraju razem ze świętymi Biskupami i Męczennikami Wojciechem i Stanisławem. Teksty mszalne wysławiają opiekę Maryi nad naszym narodem i proszą o dalszą Jej pomoc.

[Mszał Rzymski opracowany  przez o.o. benedyktynów tynieckich, Poznań 1963]