16 maja, liturgiczne wspomnienie Św. Andrzeja Boboli – kapłana, męczennika i Patrona Polski

Andrzej Bobola  urodził się w Strachocinie koło Sanoka 30 listopada 1591 roku. Zmarł  16 maja 1657 w Peredyle k. Janowa Poleskiego. Pochodził z rodziny szlacheckiej.

Ukończył szkoły jezuickie w Braniewie. Studiował filoz. i teol. w Wilnie. Kaznodzieja, spowiednik i kapelan w więzieniach i przytułkach, pracował w Nieświeżu oraz przy kościele Św. Kazimierza w Wilnie. Superior w Bobrujsku 1630-33. Duszpasterz w Płocku i Łomży. Od 1642 przebywał stale w Pińsku, gdzie zasłynął z gorliwości apostolskiej.

W maju 1657 Pińsk został zajęty po raz drugi przez Kozaków. Bobola przebywał wówczas w Peredyle koło Janowa Poleskiego. Tam 16 maja dopadli go Kozacy i zawlekli do miasteczka, gdzie dokonał męczeństwa wśród okrutnych tortur. Ciało sprowadzono do Pińska i pochowano w podziemiach kościoła. Odnaleziono je w 1702 nietknięte. Rozbudziło to nikły dotąd kult męczennika, a do grobu zaczęli napływać pielgrzymi.

W listopadzie 1728 Kongregacja Obrzędów wydała dekret stwierdzający fakt opinii świętości. Beatyfikacji dokonał Pius IX 30 października 1853. Spotęgowało to kult męczennika. Do jego ożywienia przyczyniła się w 1855 publikacja w Przeglądzie  Poznańskim, w której opisano, jak w 1819 Andrzej Bobola ukazał się w Wilnie dominikaninowi Korzenieckiemu i zapowiedział zmartwychwstanie Polski. Relikwie spoczywały w kościele pińskim, a w 1808 przeniesiono je do Połocka. W 1922 władze radzieckie przeniosły je do moskiewskiego gmachu Komisariatu Zdrowia. W 1924 misja papieska dla niesienia pomocy głodującej Rosji odzyskała relikwie i przewiozła do Rzymu. Dalszy wzrost kultu doprowadził do uroczystej kanonizacji męczennika przez Piusa XI 17 kwietnia 1938. Po kanonizacji ciało sprowadzono w triumfalnym pochodzie do Polski i złożono w kaplicy jezuitów przy ul. Rakowieckiej w Warszawie. Podczas II wojny światowej przeniesiono je do kościoła NMP na Starym Mieście, a gdy kościół stanął w płomieniach podczas powstania warszawskiego do kościoła św. Jacka. W lutym 1945 wróciły na ul. Rakowiecką 61. W kwietniu 1988 wniesiono je do nowej świątyni zbudowanej pod wezwaniem św. Andrzeja.