Św. Wojciech urodził
się w Czechach około roku 956 w czeskiej rodzinie książęcej Sławników. Na cześć
magdeburskiego biskupa Adalberta, pod którego opieką się kształcił, przybrał
jego imię. Święcenia kapłańskie otrzymał w Pradze w roku 982. Rok później został
biskupem Pragi. Z powodu waśni rodowych opuścił Pragę i w Rzymie wstąpił do
klasztoru Benedyktynów. Wezwany przez diecezjan wrócił do Pragi, ale wkrótce
musiał powtórnie ją opuścić. Za pozwoleniem papieża udał się na Węgry i do
Polski. Korzystając z pomocy Bolesława Chrobrego wyruszył na wyprawę misyjną do
Prus. Dnia 23 kwietnia 997 roku został zabity przez pogańskich Prusów. Bolesław
Chrobry wykupił jego ciało i złożył je w Gnieźnie. Grób św. Wojciecha stał się
podstawą samodzielnej organizacji Kościoła w Polsce, ponieważ przy nim powstała
pierwsza stolica metropolitalna. Dnia 31 sierpnia 1962 roku papież Jan XXIII
ustanowił św. Wojciecha głównym Patronem Polski razem z Najświętszą Maryją
Panna Królową Polski i św. Stanisławem B.M.
[Mszał Rzymski opracowany przez o.o. benedyktynów tynieckich, Poznań 1963]
Brak komentarzy:
Nowe komentarze są niedozwolone.