Według starej tradycji Apostołowie Piotr i Paweł ponieśli równocześnie
śmierć męczeńską za cesarza Nerona w roku 66 lub 67. Św. Piotr został
ukrzyżowany na wzgórzu Watykańskim, a św. Paweł ścięty przy drodze Ostyjskiej.
Pierwotnie odprawiano w Rzymie jedną Mszę w bazylice Św. Piotra, drugą w
bazylice Św. Pawła, a trzecią w bazylice Św. Sebastiana, w której jakiś czas
spoczywały ich relikwie. Drugą Mszę z czasem przeniesiono na dzień następny, a
na dzień dzisiejszy zachowano Mszę poświęconą Św. Piotrowi. W modlitwach
mszalnych odwołujemy się jednak do wstawiennictwa obu apostołów, którzy z
wyboru Chrystusa odegrali wyjątkową rolę w rozszerzeniu Kościoła. Teksty
mszalne przypominają wybór św. Piotra na głowę Kościoła, jego władzę
(ewangelia, alleluja, antyfona na komunię) oraz szczególną opieką nad nim
(antyfona na wejście, lekcja). Przywilej Piotra oraz specjalna opieka Boża
przeszły na jego następców, biskupów rzymskich. Już dwa tysiące lat pełnią oni
rolę opoki, na której wspiera się budowa Kościoła.
[Mszał Rzymski opracowany
przez o.o. benedyktynów tynieckich, Poznań 1963]
