Obraz Serca Pana Jezusa rysuje nam liturgia
św. w antyfonie na introit, ewangelii i w prefacji mszalnej. „Myśli Serca Jego
od pokolenia w pokolenie, aby wyrwał od śmierci ich dusze i karmił ich w czasie głodu”(ant. na introit).
„Pójdźcie do mnie, a ja was pokrzepię”(Mt 11,28). Myśli Jezusowe to tylko
miłość i czynienie dobra. Ewangelia, prowadzi nas pod krzyż „Gdy żołnierze
podeszli do Jezusa i zobaczyli, że już umarł,
nie łamali nóg jego, ale jeden z żołnierzy włócznią otworzył bok Jego, a
natychmiast wypłynęła krew i woda”. Tajemnicę otwarcia włócznią Serca Jezusowego odkrywa nam
prefacja: „ aby Jego Serce, świątynia szczodrobliwości Bożej, wylało na nas
strumień miłosierdzia i łaski. To serce, w którym nigdy nie gaśnie żar miłości dla nas, niechże będzie dla pobożnych
miejscem odpoczynku a dla pokutujących niechże
stoi otworem jako zbawienna
ucieczka”. Rana Serca Jezusowego jest
bramą prowadzącą do zbawienia.
[ Rozmyślania
liturgiczne –Illuminare III, 1964]
