„Niebiosa, rosę spuście nam z góry "
Oczekujemy rychłego przyjścia
Pana. „Niebiosa, rosę spuście nam z góry, sprawiedliwego wylejcie chmury”.
Niech się otworzy ziemia i wyda Zbawiciela” [ ant. na
introit ]. W dzisiejszej liturgii mszalnej występują
trzy postacie adwentowe: Prorok Izajasz w antyfonie na introit, Jan
Chrzciciel w ewangelii i Maryja, Matka i Dziewica, w antyfonie na ofertorium i
komunię. Wszyscy troje przypominają nam, że Pan blisko jest, gotujcie Mu zatem
drogę – aby bez przeszkód mógł przyjść do nas. „Krzywe drogi staną się proste,
a ostre wygładzone będą”. Wstępna część Mszy świętej jest pukaniem łaski
do drzwi duszy. Wołanie łaski dochodzi przez Izajasza i Chrzciciela,
przez pieśni, teksty, czytanie lekcji i ewangelii. „ Anioł Pański
zwiastował Pannie Maryi ”. Z pozdrowieniem na ustach stoi łaska u drzwi naszego
serca i prosi, by ją wpuścić. Maryja wypowiada swoje „ Ecce ancilla
Domini - Oto ja służebnica Pańska”. Zupełne
złożenie ofiary z siebie Bogu i jego upodobaniu. „Niech mi się stanie według
słowa twego”. W czasie świętego przeistoczenia pełni czci oglądamy „zbawienie
Boże”, Jezusa, Syna Bożego. „ Słowo stało się ciałem” .W komunii świętej
przyjmujemy Go do naszego serca. „Ecce Virgo concipiet – Oto Panna pocznie i porodzi Syna i nazwie imię jego Emanuel (
Bóg z nami)” [ ant. na komunię ]. Takiego Bożego Narodzenia wygląda święta
liturgia adwentowa mówiąc: „ Okaż nam, Panie, twe miłosierdzie i daj nam
zbawienie twoje”, doskonałe zbawienie, ciał zmartwychwstanie i błogosławione
oglądanie Boga w niebie.” Gotujcie drogę Panu. Proste czyńcie ścieżki Jego.
[Illuminare - Rozmyślania
liturgiczne ]
