Liturgiczne wspomnienie – w Święto Niepokalanego Serca Najświętszej Maryi Panny - 22 sierpnia ( Środa)

Cześć Serca Maryi odnosi się  przede wszystkim do osoby Matki Bożej, ze szczególnym  uwzględnieniem serca, cielesnego serca, jako symbolu tego, co mieści się  wewnątrz tj. całego życia wewnętrznego Maryi, najczystszej, niczym  nie zmąconej,  najgorętszej miłości Maryi ku Bogu i Chrystusowi, jak i Jej macierzyńskiej, troskliwej miłości ku nam,  odkupionym Krwią Jej Syna i złączonym z Nim  jako żywe członki. Cześć  Niepokalanego Serca Maryi  opiera się na szczególnej czystości, świętości i doskonałości Jej życia wewnętrznego , jak i na szczególnej łączności osoby Maryi z Jej Boskim Synem. Liturgiczną cześć zatwierdził Pius VII w 1805 roku, własnym zaś oficjum i formularzem mszalnym ubogacił 1855 roku Pius IX. Objawienia Matki Bożej w Fatimie były dla Piusa XII okazją, by cały świat poświęcić Niepokalanemu Sercu Maryi, co nastąpiło 31 października 1942 roku. W 1945 roku nakazał papież Pius XII obchodzić to święto w całym Kościele. ”Wydało serce moje słowo dobre, śpiewam pieśń moją królowi”(psalm na introit).Tak każe święta liturgia mówić Maryi. Wdzięcznie wyśpiewuje Panu Bogu Magnificat, które pozwala nam głęboko zajrzeć w Serce Maryi. Jej  Serce jest całkowicie Bogu oddane. To serce, które ze wszystkim, co w sobie mieści, tak bardzo należy do Boga i Zbawiciela, że  wykluczony jest wszelki cierń grzechu czy niedoskonałości. W obrazie Niepokalanego Serca Maryi poznajemy Tę, o której opowiada nam  Ewangelia: „Gdy Jezus ujrzał  Matkę i ucznia, którego miłował, stojącego obok, rzekł do Matki swojej:<Niewiasto, oto syn Twój>.Potem rzekł uczniowi: < oto Matka  twoja”>.Tym samym przekazał On nas i oddał na własność Tej, której macierzyńskiej miłości, troskliwości i wierności doświadczał na sobie przez przeszło trzydzieści lat. Maryja powiedziała w Fatimie, że „tylko Ona może nam pomóc” wstawiając się u Bożego Miłosierdzia za nami. Poręczając zwycięstwo i pokój przyrzekła uroczyście: „Moje Niepokalane Serce zatriumfuje”. W tym duchu obchodźmy dzisiejszą uroczystość. Kontynuujmy ją w naszym sercu codziennie wierząc w macierzyńską miłość Maryi. Słodkie Serce Maryi bądź naszym zbawieniem !

(Rozmyślania liturgiczne – Illuminare  1966)