czwartek, 23 czerwca 2011

Msza Trydencka w Warszawie

Arcybiskup Warszawski J.E. Kazimierz Kardynał Nycz, powołując Duszpasterstwo Wiernych Tradycji Łacińskiej w Archidiecezji Warszawskiej, na miejsce celebracji Mszy Trydenckiej wyznaczył kościół św. Klemensa na warszawskiej Woli, ul. Karolkowa 49.

Pierwsza Msza Święta Trydencka w kościele św. Klemensa sprawowana będzie 1-go lipca, w uroczystość Najświętszego Serca Pana Jezusa, o godz. 19:30. Następnego dnia, 2-go lipca, również o godz. 19:30 śpiew i liturgiczną asystę podczas Mszy Świętej zapewnią pielgrzymujący w tym czasie po Polsce członkowie tradycyjnego, pochodzącego z Włoch, zakonu Braci Franciszkanów Niepokalanej.

Więcej informacji można znaleźć pod adresem http://mszatrydencka.waw.pl/
Kontakt do duszpasterza, o. Krzysztofa Stępowskiego CSsR:
e-mail: msza@trydencka.waw.pl, telefon: 22 569 63 81.

www.pokoleniebxvi.pl

poniedziałek, 20 czerwca 2011

Uroczystość Bożego Ciała


Pamiątkę ustanowienia Najświętszego Sakramentu obchodzi Kościół właściwie w Wielki Czwartek. Jednak wówczas Chrystus rozpoczyna swoją mękę. Dlatego od XIII wieku Kościół obchodzi osobne święto Bożego Ciała, aby za ten dar niezwykły Chrystusowi w odpowiednio uroczysty sposób podziękować.
Inicjatorką ustanowienia tego święta była św. Julianna z Cornillon (1193-1258). Kiedy była przeoryszą klasztoru augustianek w Mont Cornillon w pobliżu Liege, w roku 1245 została zaszczycona objawieniami, w których Chrystus żądał ustanowienia osobnego święta ku czci Najświętszej Eucharystii. Pan Jezus wyznaczył sobie nawet dzień uroczystości Bożego Ciała - czwartek po niedzieli Świętej Trójcy. Biskup Liege, Robert, po naradzie ze swoją kapitułą i po pilnym zbadaniu objawień, postanowił wypełnić życzenie Pana Jezusa. W roku 1246 odbyła się pierwsza procesja eucharystyczna.
Jednak w tym samym roku biskup Robert zmarł. Wyższe duchowieństwo miasta za namową teologów uznało krok zmarłego ordynariusza za przedwczesny, a wprowadzenie święta pod taką nazwą za wysoce niewłaściwe. Co więcej, omalże nie oskarżono św. Julianny o herezję. Karnie została przeniesiona z klasztoru w Mont Cornillon na prowincję (1247). Na interwencję archidiakona katedry w Liege, Jakuba, kardynał Hugo po ponownym zbadaniu sprawy zatwierdził jednak święto. W roku 1251 ponownie archidiakon Jakub poprowadził więc ulicami Liege procesję eucharystyczną. Pan Jezus hojnie wynagrodził za to gorliwego kapłana. Syn szewca z Troyes (Szampania) został wkrótce biskupem w Verdun, patriarchą Jerozolimy i ostatecznie papieżem (1261-1264). Panował jako Urban IV. On to w roku 1264 wprowadził do Rzymu uroczystość Bożego Ciała.
Impulsem bezpośrednim do ustanowienia święta miał być cud, jaki wydarzył się w Bolsena. Kiedy tam kapłan odprawiał Mszę świętą, po Przeistoczeniu kielich trącony ręką przechylił się tak nieszczęśliwie, że wylało się kilkanaście czy kilkadziesiąt kropel krwi Chrystusa na korporał. Przerażony kapłan ujrzał, że postacie wina zmieniły się w postacie krwi. Zawiadomiony o tym cudzie papież, który przebywał wówczas w pobliskim mieście Orvieto, zabrał ten święty korporał. Do dnia obecnego znajduje się on w bogatym relikwiarzu w katedrze Orvieto. Dotąd widać na nim plamy. W czasie procesji Bożego Ciała obnosi się zamiast monstrancji. Korzystając, że na dworze papieskim w Orvieto był wówczas św. Tomasz z Akwinu, papież Urban IV polecił mu opracowanie tekstów liturgicznych do Mszy świętej i do Liturgii Godzin kapłańskich. Wielki doktor Kościoła uczynił to po mistrzowsku. Tekstów tych używa się do dziś - zwłaszcza często śpiewany jest hymn Pange lingua (Sław, języku tajemnicę) - i jego dwie ostatnie zwrotki (Przed tak wielkim Sakramentem).

Pange, lingua, gloriosi
Corporis mysterium,
Sanguinisque pretiosi,
quem in mundi pretium
fructus ventris generosi
Rex effudit Gentium.


Sław języku tajemnicę
Ciała i najdroższej Krwi,
którą jako Łask Krynicę
wylał w czasie ziemskich dni,
Ten, co Matkę miał Dziewicę,
Król narodów godzien czci.


Papież Klemens V odnowił święto (1314), które po śmierci Urbana zaczęło zanikać. Papież Jan XXII (+ 1334) zatwierdził je na cały Kościół. Od czasu papieża Urbana VI uroczystość Bożego Ciała należy do głównych świąt w roku liturgicznym Kościoła (1389). Pierwsza wzmianka o procesji w to święto pochodzi z Kolonii z roku 1277. Od wieku XIV spotykamy się z nią w Niemczech, Anglii, Francji, Hiszpanii i w Mediolanie. Od wieku XV przyjął się w Niemczech zwyczaj procesji do czterech ołtarzy. Msze święte przy wystawionym Najświętszym Sakramencie wprowadzono w wieku XV. Do roku 1955 obowiązywała także oktawa, w czasie której Chrystus Pan odbierał wyrazy przebłagania, hołdu, dziękczynienia i błagania. Na prośbę Episkopatu Polski w Polsce został zachowany zwyczaj obchodzenia oktawy, choć nie ma ona już charakteru liturgicznego.

poniedziałek, 13 czerwca 2011

O Mszy Trydenckiej w Radiu Watykańskim

Na stronie polskiej sekcji Radia Watykańskiego coraz częściej pojawiają się informacje o Mszy trydenckiej. W ubiegłym tygodniu pojawiły się aż dwa teksty. Jeden o interepretacji przepisów liturgicznych dla starszej formy rytu rzymskiego, drugi tekst jest skrótem wywiadu ks. Pozzo.

Msza trydencka bez ministrantek

W przedsoborowej liturgii nie mogą służyć ministrantki – oświadczyła watykańska Komisjia „Ecclesia Dei”. Zgodnie z motu proprio Summorum Pontificum do tak zwanej liturgii trydenckiej nie odnoszą się postanowienia wydane po 1962 r., które są niezgodne z Mszałem Jana XXIII – czytamy w oświadczeniu watykańskiej dykasterii. Do tych postanowień należy właśnie zezwolenie na służbę liturgiczną dziewcząt i kobiet, które wydała Kongregacja ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów w 1994 r. Mszał z 1962 r. nie pozwala natomiast na posługę ministrantek – czytamy w watykańskiej nocie.
kb/ rv, the catholic herald

Dlaczego młodzi wybierają Mszę trydencką?

Możliwość lepszego skupienia oraz przeżycia Eucharystii jako ofiary przyciąga wciąż nowych młodych do tak zwanej Mszy trydenckiej. W środowiskach, które sprawują nadzwyczajną formę rytu rzymskiego, jest też więcej powołań do kapłaństwa i życia konsekrowanego – uważa sekretarz Papieskiej Komisji „Ecclesia Dei”. Zdaniem ks. Guido Pozzo istota kryzysu powołań tkwi w złej formacji seminaryjnej. Tam, gdzie formacja jest poważna i rygorystyczna, gdzie nie czyni się ustępstw na rzecz sekularyzmu, odradzają się też powołania – zauważa sekretarz watykańskiej dykasterii.

W wywiadzie dla portalu Nouvelles de France przypomniał on, że motu proprio Summorum Pontificum, przywracające dawną liturgię, jest przeznaczone dla całego Kościoła, aby wszystkim umożliwić korzystanie z bogactwa katolickiej liturgii. Ryty zwyczajny i nadzwyczajny mają charakter komplementarny, mają się nawzajem uzupełniać – podkreślił. Ujawnił również główne tematy rozmów doktrynalnych Stolicy Apostolskiej z lefebrystami. Zasadniczym celem jest precyzyjne ustalenie soborowego nauczania. Niektóre obiekcje Bractwa św. Piusa X są bowiem słuszne i odnoszą się do błędnej interpretacji Soboru, która zrywała z tradycją Kościoła – podkreślił ks. Pozzo.
kb/ messainlatino.it
www.nowyruchliturgiczny.pl