sobota, 29 września 2012

Dedykacja św. Michała Archanioła


Modlitwa do św. Michała Archanioła:

Święty Michale Archaniele! Broń nas w walce, a przeciw niegodziwości i zasadzkom złego ducha bądź naszą obroną. Oby go Bóg pogromić raczył, pokornie o to prosimy, a Ty, Książę niebieskich zastępów, Szatana i inne duchy złe, które na zgubę dusz ludzkich po tym świecie krążą, mocą Bożą strąć do piekła. Amen


Sancte Michael Archangele, defende nos in proelio, contra nequitiam et insidias diaboli esto praesidium. Imperet illi Deus, supplices deprecamur. Tuque, Princeps militiae caelestis, satanam aliosque spiritus malignos qui ad perditionem animarum pervagantur in mundo, divina virtute in infernum detrude. Amen.

czwartek, 13 września 2012

5 lat Summorum Pontificum w Kościele w Polsce




Mija 5 lat odkąd Motu Proprio Summorum Pontificum obowiązuje w Polskich Kościołach. Nadal księża oraz wierni, którzy pragną wypełniać wolę Ojca Świętego napotykają utrudnienia ze strony biskupów, kapłanów oraz innych wiernych. Pragnę skupić się nad sukcesem rozpowszechnienia klasycznego rytu w Polsce.

- Przez pięć lat liczba miejsc gdzie sprawowana jest co niedzielna Msza Trydencka wzrosła z 5 do 22, a w ponad 40 innych kościołach Msza w Nadzwyczajnej Formie Rytu Rzymskiego jest sprawowana regularnie co najmniej raz w miesiącu.

- Wierni coraz lepiej propagują liturgię łacińską, powstają stowarzyszenia i fundacje,które rozpowszechniają Mszę Trydencką. Organizowane są pielgrzymki, obozy, wyjazdy wakacyjne, rekolekcje dla wiernych przywiązanych do tradycyjnego rytu.

- Coraz więcej księży celebruję Mszę Trydencką, rodzą się nowe powołania. Msze Święte prymicyjne są celebrowane w formie nadzwyczajnej.

- Tworzą się stabilne grupy wiernych, które pomagają kapłanom, ogłaszają wśród swoich środowisk informację o Mszy, wspierają kapłanów swoją modlitwą, wspierają Instytut Dobrego Pasterza.

Faktów pokazujących jak bardzo Msza Trydencka jest rozpowszechniona w Polsce jest więcej, tu zostały przedstawione tylko niektóre z nich. Pokazuje to, że tradycyjna forma liturgii jest potrzebna. Modlitwa, cierpliwość i zaangażowanie wiernych oraz księży sprawi iż w całej Polsce wola Ojca Świętego Benedykta XVI będzie wypełniona.


Na podstawie artykułu ze strony: www.nowyruchliturgiczny.pl

Podwyższenie Krzyża Świętego



Do połowy XX wieku w kalendarzu liturgicznym Kościoła katolickiego można było znaleźć dwa ważniejsze święta poświęcone Krzyżowi św.: znalezienia i podwyższenia Krzyża świętego. Miały one przypominać wydarzenia związane z cenną relikwią świętego drzewa, na którym wisiało Zbawienie Świata.

U Żydów zwyczajem było wykopywać dół blisko miejsca, gdzie zwłoki osób skazanych na śmierć były grzebane i wrzucać weń wszystko co służyło do wykonania wyroku. Przedmioty te budziły bowiem wstręt ogólny, dlatego starano się je usunąć z oczu na zawsze. Zgodnie z tą praktyką zakopane zostało także drzewo krzyża, na którym mękę i śmierć poniósł Pan Jezus na Kalwarii.

Przez wieki cenne pamiątki Wielkiego Piątku spoczywały w ziemi. Dopiero w r. 326 św. Helena odszukała je. Odkopano trzy krzyże, gwoździe i napis z krzyża Zbawiciela. Historię tego wydarzenia opisują: Nicefor, Sokrates, Teodoret a także inni autorowie. Świadectwa te różnią się co do opisu sposobu rozpoznania, który ze znalezionych krzyży należał do Zbawiciela. Jedne z relacji twierdzą, że z porady biskupa jerozolimskiego Makarego przykładano je do chorej kobiety, i że ją Chrystus uzdrowił, inne, iż do zmarłej, która za dotknięciem prawdziwego Drzewa Zbawienia zmartwychwstała.

Św. Helena jedną część prawdziwego krzyża dała swemu synowi cesarzowi Konstantemu Wielkiemu, drugą, wraz z napisem, przesłała do Rzymu, trzecią, największą, umieszczoną w srebrnej skrzyni pozostawiła w kościele Jerozolimskim.

W 614 r. król perski Chozroez zdobywszy Jerozolimę zrabował tę relikwię, jednak w nadziei uzyskania sutego okupu od chrześcijan nie naruszył pieczęci, którą była ona zabezpieczona. 14 lat później zwycięski cesarz Herakliusz odebrał ją poganom nietkniętą. W roku 629 za patriarchy jerozolimskiego Zachariasza (który sam będąc w niewoli czuwał nad tą relikwią), cesarz Herakliusz złożył ją z powrotem w kościele w Jerozolimie.

Trudno stwierdzić dokładnie kiedy i gdzie zaczęto obchodzić dwa święta na cześć Krzyża św. Benedykt XIV powołując się na św. Jana Chryzostoma twierdził, że zarówno na Wschodzie i na Zachodzie już w IV wieku 14 września obchodzono pamiątkę ukazania się znaku Krzyża Konstantynowi Wielkiemu podczas bitwy przy Moście Mulwijskim ( 312 r.), w której cesarz pokonał przeważające siły Maksencjusza.

Święto to jeszcze uroczyściej obchodzono po znalezieniu relikwii Krzyża św. Odebranie relikwii z rąk niewiernych uczczono ustanowieniem w VIII w. nowego święta Podwyższenia Krzyża Świętego (Exaltationis s. Crucis), obchodzonego odtąd przez Kościół 14 września, a na obchód uroczystości Znalezienia Krzyża świętego (Inventionis s. Crucis) wyznaczono dzień 3 maja (w Polsce przesunięty na 4 maja).

Reforma liturgiczna z roku 1969 oba święta połączyła w jedno, które pod nazwą święta Podwyższenia Krzyża świętego Kościół obchodzi 14 września.

Na podstawie Encyklopedii Kościelnej, t. XI, Warszawa 1878