Msza Święta



Ponadto, na mocy treści niniejszego aktu i mocą Naszej Apostolskiej władzy, przyznajemy i uznajemy po wieczne czasy, że dla śpiewania bądź recytowania Mszy św. w jakimkolwiek kościele, bezwzględnie można posługiwać się tym Mszałem, bez jakichkolwiek skrupułów sumienia lub obawy o narażenie się na karę, sąd lub cenzurę, i że można go swobodnie i zgodnie z prawem używać. (z Konstytucji Quo primum Papieża św. Piusa PP V, umieszczanej na początku każdego przedsoborowego Missale Romanum)



Jeśli zaś chodzi o używanie Mszału z roku 1962 jako Forma extraordinaria liturgii Mszy, chciałbym zwrócić uwagę na to, że ten Mszał nie został nigdy prawnie zniesiony i w konsekwencji, co do zasady, był zawsze dozwolony. […] Nie ma żadnej sprzeczności pomiędzy tymi dwoma wydaniami Rytu Rzymskiego. W historii liturgii jest wzrost i postęp, nie ma za to żadnych zerwań. To, co poprzednie pokolenia uważały za święte, świętym pozostaje i wielkim także dla nas, przez co nie może być nagle zabronione czy wręcz uważane za szkodliwe. (z Listu Papieża Benedykta PP XVI do biskupów z okazji publikacji Listu apostolskiego motu proprio Summorum Pontificum)


Teksty zawarte w Mszale Rzymskim Papieża Pawła VI i w ostatnim wydaniu Mszału Papieża Jana XXIII stanowią dwie formy Liturgii Rzymskiej, z których pierwsza nazywana jest ordinaria, a druga extraordinaria: są to dwie formy jednego Rytu Rzymskiego, istniejące obok siebie. Jedna i druga forma są wyrazem tej samej lex orandi Kościoła. Ze względu na czcigodny i starożytny zwyczaj forma extraordinaria musi być zachowywana z należytym szacunkiem. (z Instrukcji Universæ Ecclesiæ Papieskiej Komisji Ecclesia Dei)



Ojciec Święty chce, aby stara Msza stała się normalnym zjawiskiem w życiu liturgicznym Kościoła, tak aby wszyscy wierni Chrystusowi — młodzi i starsi — mieli możliwość zaznajomienia się ze starszym rytem i mogli czerpać z jego niewypowiedzianego piękna i transcendencji. Ojciec Święty życzy sobie tego ze względów duszpasterskich oraz teologicznych.(Jego Eminencja kard. Castrillon Hoyos)

O Mszy świętej łacińskiej
Msza święta w nadzwyczajnej formie rytu rzymskiego celebrowana jest z Mszału Rzymskiego św. Piusa V i ponownie wydanego przez bł. Jana XXII w 1962 r., zgodnie z wolą Jana Pawła II wyrażoną w dokumencie Ecclesia Dei (1988) oraz Benedykta XVI wyrażoną w liście apostolskim Summorum Pontificum w 2007 r.

Msza święta w rycie rzymskim swoimi początkami sięga apostolskiej Tradycji pierwszych wieków, rzymskiego, łacińskiego, chrześcijaństwa. Ryt ten skodyfikowany przez papieża św. Damazego (366-384) i św. Grzegorza I Wielkiego (590-604), po soborze Trydenckim (1545-1563), został dany przez papieża św. Piusa V (1566-1572) całemu Powszechnemu Kościołowi.

W XX w., po Soborze Watykańskim II (1962-1965) i reformie liturgicznej, ryt ten zwany: tradycyjnym, gregoriańskim, łacińskim, trydenckim, klasycznym, starym, nadal jest pielęgnowany przez środowiska i wspólnoty tradycyjnych katolików, duchownych i świeckich.
Obecnie, zgodnie z wolą Ojca św., Benedykta XVI wyrażoną w liście apostolskim Summorum Pontificum (2007), ryt Mszy świętej celebrowany wg. Mszału Rzymskiego ogłoszonego przez papieża św. Piusa V i ponownie wydanego w 1962 r., przez papieża bł. Jana XXIII, nazywany jest nadzwyczajną formą rytu rzymskiego, nadzwyczajną formą Liturgii Kościoła łacińskiego.


Dokumenty papieskie
Ecclesia Dei (1988) - tekst łac, tekst pol
Summorum Pontificum (2007) - tekst łac, tekst pol

(Informacje z tej strony pochodzą z http://swbenon.pl/Msza-Trydencka/Szczego-y/Msza-Trydencka.html z dnia 11 marca 2010 A.D.)
Mszaliki


Na Mszę świętą można zabrać ze sobą mszalik aby śledzić treść modlitw. Mszalik można wydrukować (np. stąd, stąd) lub zakupić np. tutaj .