Stacja u św.
Jana na Lateranie
Okres Wielkiego Postu to
okres wytężonej pracy duchowej i obfitego wylewu łaski Bożej. Droga, którą
chcemy iść w czasie świętego Wielkiego Postu , jest drogą wyrzeczenia,
dobrowolnego przezwyciężania i cierpliwego przyjmowania przeciwności, cierpień i
upokorzeń. Jest to czas łaski, czas zbawienia. ”Jesteśmy niby umierający, a oto
żyjemy”. Im bardziej w duchu Wielkiego Postu obumrzemy sami sobie, tym bardziej
będziemy żyli (lekcja).Radośnie
rozbrzmiewa dziś śpiew antyfony na
introit „ Wzywać mnie będzie, a ja
go wysłucham”. Chrystus na pustyni modli się i pości. Kościół czyni to wraz z Nim. Czas świętego Postu ze
swej istoty wskazuje na chwałę zmartwychwstania, na świt uwielbionego życia w
niebie. Liturgia dzisiejszej niedzieli podaje nam dwa znakomite środki do
zwycięstwa nad szatanem, ciałem i światem: Chrystusowe Ciało i Chrystusowe
słowo. Idźmy więc w duchu ewangelii wraz
z Chrystusem na pustynię czterdziestodniowego postu. Ten, który tak zwycięsko
trzykrotnie pokonał szatana i jego
pokusy, walczy i zwycięża także i w nas. On czyni nas mocarnymi i
niezwyciężonymi. „Albowiem aniołom swoim dał rozkaz o tobie, aby cię strzegli
na wszystkich drogach twoich”.(Graduał)
(Rozmyślania
liturgiczne – Illuminare, 1964 r.)
