„ GAUDE, MATER POLONIA. PROLE FOECUNDA NOBILI, SUMMI
REGIS MAGNALIA. LAUDE FREQUENTA VIGILI.
(O ciesz się, Matko-Polsko, w sławne Potomstwo
płodna! Króla królów. I najwyższego Pana wielkość. Uwielbiaj chwałą
przynależną”. ( hymn
brewiarzowy o świętych)
Urodzony w 1030
roku w Szczepanowie pod Krakowem. Studiuje teologię i prawo kanoniczne w
Gnieźnie i Paryżu. W roku 1071 zostaje biskupem Krakowa, jego rządy
diecezją krakowską przypadają na panowanie króla Bolesława Śmiałego, z którym
popada w konflikt. Król wydaje na biskupa wyrok śmierci i osobiście go
wykonuje dnia 11 kwietnia 1079 roku. Poćwiartowane zwłoki św. Stanisława
zrastają się w cudowny sposób. Papież Innocenty IV kanonizuje św.
Stanisława w Asyżu w 1253 roku, zaś papież Klemens VIII wprowadza jego
święto do kalendarza Kościoła powszechnego. Wraz z Matką Najświętszą i
św. Wojciechem, święty Stanisław jest głównym patronem Polski. Relikwie jego
spoczywają w Katedrze na Wawelu. Ginąc w obronie moralności stał się następcą
Dobrego Pasterza . ” Jam jest pasterz dobry. Dobry pasterz życie swoje daje za
owce swoje”(ewangelia).Dobrym pasterzem był św. Stanisław, bo na wzór Boskiego
Pasterza Jezusa Chrystusa , dał życie za owce swoje.
[Rozmyślania liturgiczne –
Illuminare ,wyd.1965]
