Obraz Serca Pana Jezusa rysuje nam
liturgia św. w antyfonie na introit, ewangelii i w prefacji mszalnej. „Myśli
Serca Jego od pokolenia w pokolenie, aby wyrwał od śmierci ich dusze i
karmił ich w czasie głodu”(ant. na introit). „Pójdźcie do mnie, a ja
was pokrzepię”(Mt 11,28). Myśli Jezusowe to tylko miłość i czynienie dobra.
Ewangelia, prowadzi nas pod krzyż „Gdy żołnierze podeszli do Jezusa
i zobaczyli, że już umarł, nie łamali nóg jego, ale jeden z żołnierzy włócznią
otworzył bok Jego, a natychmiast wypłynęła krew i woda”. Tajemnicę
otwarcia włócznią Serca Jezusowego odkrywa nam prefacja: „ aby Jego Serce,
świątynia szczodrobliwości Bożej, wylało na nas strumień miłosierdzia i łaski.
To serce, w którym nigdy nie gaśnie żar miłości dla nas, niechże
będzie dla pobożnych miejscem odpoczynku a dla pokutujących
niechże stoi otworem jako zbawienna ucieczka”.
Rana Serca Jezusowego jest bramą prowadzącą do zbawienia.
[ Rozmyślania liturgiczne –Illuminare III, 1964]
