Requiem aeternam donna eis, Domine.
Obchód Dnia Zadusznego
zainicjował w 998 r. św. Odylon (+ 1048) - czwarty opat klasztoru
benedyktyńskiego z Cluny (Francja). Praktykę tę początkowo przyjęły klasztory
benedyktyńskie, ale wkrótce za ich przykładem poszły także inne zakony i
diecezje. W XIII w. święto rozpowszechniło się na cały Kościół Zachodni. W
wieku XIV zaczęto urządzać procesję na cmentarz do czterech stacji. Piąta stacja
odbywała się już w kościele, po powrocie procesji z cmentarza. Przy stacjach
odmawiano modlitwy za zmarłych i śpiewano pieśni żałobne. W Polsce tradycja
Dnia Zadusznego zaczęła się tworzyć już w XII w., a z końcem wieku XV była
znana w całym kraju. W 1915 r. papież Benedykt XV, na prośbę opata-prymasa
benedyktynów zezwolił, aby tego dnia każdy kapłan mógł odprawić trzy Msze
święte: w intencji poleconej przez wiernych, za wszystkich wiernych zmarłych i
według intencji Ojca Świętego.
[Mszał Rzymski opracowany przez o.o. benedyktynów
tynieckich, Poznań 1963]
Brak komentarzy:
Nowe komentarze są niedozwolone.