Ogłoszenie o zmianie godziny Mszy świętej

Uroczystość Trójcy Przenajświętszej (16 czerwca) – Msza Święta o godzinie 15.00

Prawda o Bogu w Trójcy jedynym jest podstawą religii chrześcijańskiej. Prawda ta jest tajemnicą wiary, która została objawiona w zaraniu  Nowego Przymierza między Bogiem a ludzkością. Odsłania nam ona tajemnicze życie Boże, którego uczestnikami stajemy się przez Chrzest święty. Cały kult Kościoła dąży do uwielbienia Boga w Trójcy Jedynego. Odrębne święto zostało wprowadzone w IX w., a w wieku XIV rozciągnięte na cały Kościół. We Mszy św. wielbimy niezgłębioną tajemnicę i dziękujemy za miłosierdzie okazane nam w dziele Odkupienia.

[Mszał Rzymski opracowany  przez o.o. benedyktynów tynieckich, Poznań 1963]

IV Niedziela po Wielkanocy (19 maja) – Msza Święta o godzinie 15.00

W dzisiejszej liturgii Kościół uczy nas o Duchu Świętym. Jest On najdoskonalszym darem Boga (lekcja) i Pocieszycielem chrześcijan. W dziejach Kościoła Duch Święty udowadnia światu słuszność sprawy Chrystusowej, zbrodnię odrzucenia Mesjasza i przegraną szatana. Kościół Chrystusowy i dusze dobrej woli zawdzięczają Duchowi Świętemu poznanie prawdy (ewangelia). Prosimy, by życie nasze było zgodne z poznaną prawdą.

[Mszał Rzymski opracowany  przez o.o. benedyktynów tynieckich, Poznań 1963]

II Niedziela Męki Pańskiej czyli Palmowa – 14 kwietnia – Msza Święta o godzinie 15.00

Na wstępie Wielkiego Tygodnia liturgia przedstawia wiernym w syntetycznym skrócie Tajemnicę Wielkanocną — przejście przez mękę i krzyż do chwały Zmartwychwstania. Procesja wskazuje na cel i owoc ofiary Zbawiciela. Jest nim zwycięstwo nad szatanem, grzechem i śmiercią. We Mszy świętej rozważamy cenę za jaką zwycięstwo zostało osiągnięte.
Procesja dzisiejsza wywodzi się z Jerozolimy i sięga IV w. Chrześcijanie gromadzili się na Górze Oliwnej. Po odczytaniu Ewangelii o wjeździe Pana Jezusa do Jeruzalem udawali się w uroczystej procesji do kościoła Zmartwychwstania Pańskiego. I my dzisiaj przy śpiewie uroczystych antyfon i hymnów idziemy za krzyżem, który kiedyś otworzy nam bramy nieba. Tradycja święcenia palm wywodzi się z Rzymu. Zielone gałązki są symbolem odradzającej się przyrody i zwycięstwa życia nad śmiercią. Poświęcone palmy zatkniemy w naszych domach za

krzyżem i będą nam przypominać o zwycięstwie Chrystusa nad Szatanem.

[Mszał Rzymski opracowany  przez o.o. benedyktynów tynieckich, Poznań 1963]

Zwiastowanie Najświętszej Maryi Pannie – 25 marca (poniedziałek) – Msza Święta o godzinie 19.30

Ave, Maria, gratia plena, Dominus tecum: benedicta tu in mulieribus, et benedictus fructus ventris tui.

W szóstym miesiącu posłał Bóg anioła Gabriela do miasta w Galilei, zwanego Nazaret, do Dziewicy poślubionej mężowi, imieniem Józef, z rodu Dawida, a Dziewicy było na imię Maryja. Anioł wszedł do Niej i rzekł: „Bądź pozdrowiona, pełna łaski, Pan z Tobą”, Ona zmieszała się na te słowa i rozważała, co miałoby znaczyć to pozdrowienie. Lecz anioł rzekł do Niej: „Nie bój się, Maryjo, znalazłaś bowiem łaskę u Boga. Oto poczniesz i porodzisz Syna, któremu nadasz imię Jezus. Będzie On wielki i będzie nazwany Synem Najwyższego, a Pan Bóg da Mu tron Jego praojca, Dawida. Będzie panował nad domem Jakuba na wieki, a Jego panowaniu nie będzie końca”. Na to Maryja rzekła do anioła: „Jakże się to stanie, skoro nie znam męża? Anioł Jej odpowiedział: Duch Święty zstąpi na Ciebie i moc Najwyższego osłoni Cię. Dlatego też Święte, które się narodzi, będzie nazwane Synem Bożym”. Na to rzekła Maryja: „Oto Ja służebnica Pańska, niech Mi się stanie według twego słowa”. Wtedy odszedł od Niej anioł.

[ Ewangelia wg. św. Łukasza]

I Niedziela Wielkiego Postu – 10 marca – Msza Święta o godzinie 15.00

Objawienie pańskie

Msza święta w Uroczystość Objawienia Pańskiego z obrzędem  poświęceniem  kadzidła, miry, złota i kredy.
 ….Gdy ujrzeli gwiazdę, bardzo się uradowali. Weszli do domu i zobaczyli Dziecię z Matką Jego, Maryją; upadli na twarz i oddali Mu pokłon. I otworzywszy swe skarby, ofiarowali Mu dary: złoto, kadzidło i mirrę…

Uroczystość Objawienia Pańskiego - 06 stycznia – Msza Święta o godzinie 15.00

Gdy się tedy  narodził Jezus  w Betlejem Judzkim  za panowania króla Heroda , oto przybyli Mędrcy 
 ze Wschodu do Jerozolimy  i pytali: «Gdzie jest on Król żydowski, który się  narodził ? Ujrzeliśmy bowiem jego gwiazdę  na Wschodzie i przybyliśmy oddać mu pokłon». Skoro to usłyszał król Herod, przeraził się, a z nim cała Jerozolima.  Zebrał więc wszystkich arcykapłanów i uczonych ludu i wypytywał ich, gdzie ma się narodzić Mesjasz.  Ci mu odpowiedzieli: «W Betlejem  judzkim, bo tak napisał Prorok:  „ A ty, Betlejem, ziemio Judy, 

nie jesteś zgoła najlichsze spośród głównych miast Judy,  albowiem z ciebie wyjdzie władca, 
który będzie pasterzem ludu mego, Izraela”. 
Wtedy Herod przywołał potajemnie Mędrców i wypytał ich dokładnie o czas ukazania się gwiazdy. A kierując ich do Betlejem, rzekł: «Udajcie się tam i wypytujcie starannie o Dziecię, a gdy Je znajdziecie, donieście mi, abym i ja mógł pójść i oddać Mu pokłon».  Oni zaś wysłuchawszy króla, ruszyli w drogę. A oto gwiazda, którą widzieli na Wschodzie, szła przed nimi, aż przyszła i zatrzymała się nad miejscem, gdzie było Dziecię.  Gdy ujrzeli gwiazdę, bardzo się uradowali. Weszli do domu i zobaczyli Dziecię z Matką Jego, Maryją; upadli na twarz i oddali Mu pokłon. I otworzywszy swe skarby, ofiarowali Mu dary: złoto, kadzidło i mirrę.  A otrzymawszy we śnie nakaz, żeby nie wracali do Heroda, inną drogą udali się do swojej ojczyzny. 

(Ewangelia wg Mt 2,1-12)

Oktawa Bożego Narodzenia - 01 stycznia – Msza Święta o godzinie 15.00

Stacja u Najświętszej Maryi Panny za  Zatybrzu.

W dniu dzisiejszym  kończy się obchód świąt Bożego Narodzenia. Powtarzając śpiewy mszalne z trzeciej Mszy Bożego Narodzenia, jeszcze raz dziękujemy za przyjście Syna Bożego, który jest królem ludzkości. Wspominamy również obrzezanie Pańskie. W ósmym dniu po Bożym Narodzeniu poddano Dziecię Jezus obrzezaniu nakazanemu przez Boga członkom narodu wybranego. Przy tym bolesnym obrzędzie Chrystus wylał pierwociny krwi za nasze zbawienie. Jego cierpienie odbiło się w sercu Matki, która kiedyś będzie towarzyszyła Jego ofierze pod krzyżem. Kolekta dzisiejszej Mszy i antyfony brewiarzowe sławią Jej Boskie Macierzyństwo. Oktawę Bożego Narodzenia Kościół obchodzi w uroczysty sposób, aby uświęcić początek roku cywilnego. W słowach lekcji mszalnej znajdujemy program na nowy rok: żyć mamy rozsądnie, sprawiedliwie i pobożnie, czerpiąc siły z łaski Zbawiciela i oczekując Jego powrotu na końcu czasów.

[Mszał Rzymski opracowany  przez o.o. benedyktynów tynieckich, Poznań 1963]

Niedziela w Oktawie Bożego Narodzenia - 30 grudnia – Msza Święta o godzinie 15.30

Przepiękna antyfona na wejście, która była natchnieniem dla autora kolędy «Wśród nocnej ciszy», przypomina, że spoczywające w żłóbku Dziecię to odwieczne Słowo, które zstąpiło z królewskiego tronu w niebie. Żłóbek stał się ziemskim tronem wcielonego Boga, który z niego odbierał pierwsze hołdy. Ubóstwo żłóbka i stajenki zapowiadają już trzeci tron Zbawiciela — krzyż. W ewangelii słyszymy z ust starca Symeona zapowiedź, że Chrystus «przeznaczony jest na upadek i na powstanie wielu w Izraelu, na znak, któremu sprzeciwiać się będą». Od chwili przyjścia Chrystusa na świat dosięga On swoim wpływem każdego człowieka i zmusza do opowiedzenia się za Nim albo przeciw Niemu. Prawdę tę wyraził dosadnie Mickiewicz: «Wierzysz, że się Bóg zrodził w betlejemskim żłobie, Lecz biada ci, jeżeli nie zrodził się w tobie». Przez przyjęcie Chrztu świętego stanęliśmy przy Chrystusie; wystawiamy Go dzisiaj jako naszego króla i prosimy o gorliwość w Jego służbie.

[Mszał Rzymski opracowany  przez o.o. benedyktynów tynieckich, Poznań 1963]

Św. Szczepana , Pierwszego Męczennika - 26 grudnia – Msza Święta o godzinie 15.30

Drugi dzień Oktawy Bożego Narodzenia 

Wczoraj obchodziliśmy pamiątkę doczesnych narodzin wiecznego Króla, dzisiaj czcimy pamiątkę narodzin dla nieba Jego Męczennika.

Wczoraj narodził się  nam Chrystus w pieluszki owinięty, dzisiaj Szczepan został przezeń obleczony szata  nieśmiertelności. Wczoraj ciasny żłóbek przyjął Bożą Dziecinę, dzisiaj bezmiar  nieba ogarnął zwycięskiego Szczepana. Jezus stąpił na ziemię wśród śpiewających Aniołów.

Umęczonym za wiarę Kościół nadaje tytuł  martyr, co znaczy świadek.  Św. Szczepan był pierwszym z wielkiej liczby męczenników, którzy oddając swe życie za Chrystusa świadczyli o prawdziwości Jego posłannictwa i Jego nauki. Św. Szczepan był jednym z siedmiu diakonów, których Apostołowie powołali do opieki nad biednymi chrześcijańskiej gminy  jerozolimskiej.

Pomagał on również w głoszeniu  Ewangelii, a Bóg  potwierdził jego przepowiadanie cudami.  Powodzenie jego działalności spowodowało aresztowanie i ukamienowanie w kilka lat po śmierci Pana Jezusa. Między okolicznościami śmierci św. Szczepana i Pana Jezusa dostrzegamy wzruszające podobieństwo. Liturgia podkreśla szczególnie miłość nieprzyjaciół.

Imię św. Szczepana, które znaczy  "Uwieńczony", wymienia się w kanonie Mszy św.

[Mszał Rzymski opracowany  przez o.o. benedyktynów tynieckich, Poznań 1963]