Adwent

Słuszne i zbawienne jest, abyśmy uroczyście święcili, Panie Jezu Chryste, Boże nasz, Adwent Twej chwały i pamiątkę narodzin Twoich wedle ciała. Wierzymy, żeś przed dawnymi czasy przyszedł nas odkupić, daj nam, byśmy przy pełnym  majestatu powtórnym przyjściu Twoim mogli nieść ten widok i, uzyskawszy łaskawe odpuszczenie grzechów, zasłużyli Cię oglądać na wieki. ( Ze starożytnej prefacji – Mszał Rzymski 1963).

 Adwent [po łacinie  adventus – przyjście] rozpoczyna nowy  rok kościelny. Kościół święty oznacza tą nazwą  okres przygotowania na przyjście Pańskie. Przyjście to jest trojakie: Przyjście historyczne: Oczekujemy pamiątki Narodzin (25 grudnia) i Objawienia (6 stycznia) Jezusa Chrystusa. Kościół przez cztery  niedziele przypomina przygotowanie narodu wybranego na przyjęcie Zbawiciela. Przyjście  mistyczne: Bóg udziela nam łaski w miarę naszego przygotowania. Mamy gotować drogę Panu przez skupienie i modlitwę. Dlatego w Adwencie Kościół nakazuje wstrzymywanie się od zabaw i wzywa do pokuty, tj. odwrócenia się od zła i czynienie dobra.   Przyjście ostateczne: Rozwój  Królestwa Bożego odbywa się równolegle z rozwojem dzieła  Odkupienia, zaczyna się z narodzeniem Chrystusa w stajence betlejemskiej, rozkwita w życiu Kościoła, kończy się Sądem ostatecznym u schyłku wieków. Powtórne przyjście Chrystusa Pana będzie objawieniem Jego chwały i ostatecznym ugruntowaniem jego Królestwa.