Stacja
u Najświętszej Maryi Panny Większej przy Żłóbku.
W nocy
przenosimy się duchem do groty betlejemskiej i łączymy się z Matką Bożą oraz
Aniołami, witającymi rodzącego się Zbawiciela. Wspaniałe przeciwstawienia
kolędy starają się oddać wielkość tajemnicy: «Bóg się rodzi, moc — truchleje,
Pan niebiosów — obnażony; Ogień — krzepnie, blask — ciemnieje, Ma granice —
Nieskończony. Wzgardzony — okryty chwałą, Śmiertelny — Król nad wiekami».
Narodzenie Chrystusa w nocy jest symbolem roli, jaką miał spełnić na świecie,
rozpraszając ciemności grzechu. Ze szczególnym przejęciem śpiewamy hymn Gloria in excelsis Deo, który tej
nocy zabrzmiał po raz pierwszy na ziemi, i klękamy wyznając wiarę w Jezusa,
który «przyjął ciało z Maryi Dziewicy i stał się człowiekiem».
[Mszał
Rzymski opracowany przez o.o. benedyktynów tynieckich, Poznań 1963]
