Przez Chrzest
święty Chrystus rozpoczął dzieło uświęcenia naszych dusz. Życie nadprzyrodzone
winno się nieustannie rozwijać «aż do dnia Jezusa Chrystusa», to jest do
dnia sądu Bożego nad nami. Kościół modli się o nieustanny wzrost świętości dla
wszystkich swoich wyznawców (lekcja).
Zdając sobie sprawę z win, które ich obciążają, odwołuje się do miłosierdzia
Bożego (antyfona na wejście) i wyprasza sobie
łaskę dobrej modlitwy, która zostałaby wysłuchana (antyfona na ofiarowanie). W ewangelii Chrystus uczy
nas, że nie ma sprzeczności między obowiązkami wobec ojczyzny ziemskiej i Boga.
Chrześcijanin winien spełniać obowiązki wobec państwa, ale musi pamiętać, że na
własnej duszy nosi wyciśnięte podobieństwo Boże i do Boga ma wrócić. W życiu
doczesnym człowiek wraca do Boga przez ofiarę, ostatecznie wróci przez
śmierć i zmartwychwstanie.
[Mszał Rzymski
opracowany przez o.o. benedyktynów tynieckich, Poznań 1963]
CZĘŚCI STAŁE MSZY- MSZA XII PATER CUNCTA - CREDO III