Modlitwy
i śpiewy niedziel Przedpościa pochodzą z przełomu VI i VII wieku, kiedy to
najazdy barbarzyńców, trzęsienia ziemi i zarazy zdawały się grozić zagładą
Rzymowi i kulturze chrześcijańskiej. Odzwierciedlają one doskonale stan, w jakim
się znalazła ludzkość pozbawiona łaski uświęcającej. Przygniatają nas grzechy,
cierpienia i śmierć. W naszym ucisku zwracamy się do Zbawiciela (antyfona na wejście, kolekta, graduał, traktus).
Bóg wskazuje nam drogę wyzwolenia: trzeba podbić nasze namiętności, za pomocą
chrześcijańskiej ascezy trzeba dojść do panowania nad sobą (lekcja).
Pan Bóg wzywa ludzi do tej pracy o różnej porze. Jak długo jesteśmy w stanie
doczesnej pielgrzymki, nigdy nie jest za późno. W pracy tej wspomaga nas łaska
płynąca z Ofiary Eucharystycznej.
[Mszał Rzymski
opracowany przez o.o. benedyktynów tynieckich, Poznań 1963]
Części stałe Mszy: Msza XI, Credo III,