Każda z czterech pór roku rozpoczyna się okresem pokutnym, czyli suche dni. Zwyczaj ten sięga już pierwszych wieków Kościoła. Suche dni składają się z trzech dni postu: Środy, Piątku i Soboty, z których sobota jest najważniejszym. Celem ich jest poświęcenie Bogu poszczególnych okresów uprawy ziemi i przygotowaniem do święceni duchownych przez pokutę i modlitwę całego Kościoła. Suche dni zimowe przypadające w Adwencie przybrały ponadto charakter przygotowania do świąt.
Środa Suchych Dni Zimowych 16 grudnia
W środę Kościół wspomina tajemnice wcielenia, która dokonała się w łonie Najświętszej Maryi Panny. Postać Maryi jest myślą przewodnią. Do niej słowo Boże przyszło jak rosa z niebios. Teksty mszalne wspominają proroctwo Izajasza: „ Oto Dziewica porodzi... ” i scenę Zwiastowania : „ Oto Ja służebnica Pańska..”. Środowa msza święta zwana - „Mszą złotą”, dała początek roratom, tj. wotywnej Mszy o Matce Bożej. Na ofiarowanie składamy Bogu nasz post.
Piątek Suchych Dni Zimowych
18 grudnia
W piątek suchodniowy zbierano się w
kościele Dwunastu Apostołów, aby za ich orędownictwem przygotować się do
święceń przyszłych sług ołtarza. Z tą myślą łączy się dziś myśl oczekiwania
Chrystusa. Izajasz opisuje znamiona Królestwa Bożego. Z serca Maryi
wyrywa się dziękczynienie „ Uwielbia dusza moja Pana . Przez post i umartwienie
oczyszczajmy serca nasze, abyśmy byli godni wziąć udział w tajemnicy zbawienia.
Sobota Suchych Dni Zimowych
19 grudnia
Sobota jest najważniejszym dniem z Suchych dni, ponieważ wówczas odbywają się święcenia kapłańskie. W Rzymie, u Świętego Piotra, liturgia zazwyczaj trwała całą noc. Podczas niej czytano Pismo Święte, śpiewano, składano dziesięcinę ze zbiorów, a podczas Mszy udzielano Święceń. Śpiewy między lekcjami są zapożyczone z Psalmów 79 i 18. W ewangelii słyszymy głos Jana Chrzciciela, który rok rocznie przygotowuje dusze nasze do przyjścia Zbawiciela.
[Illuminare - Rozmyślania liturgiczne 1963 ]
Brak komentarzy:
Nowe komentarze są niedozwolone.