Wraz z świętą liturgią odchodzimy dziś pamiątkę Chrztu Chrystusa w Jordanie. Niebo otwiera się nad Jezusem. Ojciec oddaje Mu chwałę: „Ten jest Syn mój miłowany, w którym dobrze upodobałem sobie”. Zstępuje na Niego widzialnie Duch Święty w postaci gołębicy. Oto wielka epifania, objawienie się Boga w Jordanie. Jest to w oczach liturgii objawienie się Boga zarówno w przeszłości, jak i teraźniejszości i przyszłości. Chrystus otrzymuje chrzest. Najświętszy staje wśród nieczystych, wśród grzeszników. Syn Boży chyli się dobrowolnie przed ręką Chrzciciela. Przez chrzest w Jordanie otrzymuje powołanie i zostaje wyświęcony na Odkupiciela: „ Oto Baranek Boży, oto, który gładzi grzechy świata”.(J I, 29) Bierze na siebie grzechy całego świata i topi je w wodach Jordanu. W chrzcie Jezusa w Jordanie, w Jego męce i zmartwychwstaniu, objawiła się prawda o Nim – Epifania Boga, a równocześnie w tych wydarzeniach, i tym samym w święcie Epifanii, objawia się prawda o nas: jesteśmy zanurzeni w czystych wodach chrztu, nasz grzech jest ostatecznie pokonany przez śmierć i Zmartwychwstanie Chrystusa; Chrystus jest z nami w pełni zjednoczony przez chrzest – to w nas i naszym życiu ma się w pełni objawiać Jego Boska chwała. Dzisiejsze święto dopełnia uroczystość Objawienia Pańskiego i zamyka okres świąteczny Bożego Narodzenia.
( Rozmyślania liturgiczne – Illuminare 1964)
Brak komentarzy:
Nowe komentarze są niedozwolone.