Modlitwy i śpiewy
niedziel Przedpościa pochodzą z przełomu VI i VII wieku, kiedy to najazdy
barbarzyńców, trzęsienia ziemi i zarazy zdawały się grozić zagładą Rzymowi i
kulturze chrześcijańskiej. Odzwierciedlają one doskonale stan, w jakim się
znalazła ludzkość pozbawiona łaski uświęcającej. Przygniatają nas grzechy,
cierpienia i śmierć. W naszym ucisku zwracamy się do Zbawiciela (antyfona na
wejście, kolekta, graduał, traktus). Bóg wskazuje nam drogę
wyzwolenia: trzeba podbić nasze namiętności, za pomocą chrześcijańskiej ascezy
trzeba dojść do panowania nad sobą (lekcja). Pan Bóg wzywa ludzi do tej pracy o
różnej porze. Jak długo jesteśmy w stanie doczesnej pielgrzymki, nigdy nie jest
za późno. W pracy tej wspomaga nas łaska płynąca z Ofiary Eucharystycznej.
[Mszał Rzymski opracowany
przez o.o. benedyktynów tynieckich, Poznań 1963]
Brak komentarzy:
Nowe komentarze są niedozwolone.