Maryja jest zapowiedzianą w raju Niewiastą, która całe
życie pozostawała w nieprzyjaźni z szatanem (antyfona na ofiarowanie). Dzięki
przywilejowi Niepokalanego Poczęcia odniosła zwycięstwo nad grzechem i dlatego
została wyjęta spod powszechnego prawa rozkładu grobowego. Nie musiała, jak my,
czekać aż do końca świata na wskrzeszenie i uwielbienie swojego ciała, lecz
została od razu wzięta do nieba z duszą i ciałem. Wniebowzięcie Matki Bożej, to
Jej ostateczny triumf nad szatanem, grzechem i śmiercią, i spełnienie się
proroctwa, które śpiewała w kantyku Magnificat (ewangelia, antyfona na
komunię). W modlitwach mszalnych prosimy o dopuszczenie nas do udziału w Jej
chwale.
Święto Wniebowzięcia jest najważniejszym i najstarszym
świętem Matki Bożej. Na Wschodzie obchodzono je już w VI wieku. Od IX wieku
poświęca się w tym dniu kłosy i owoce. Są one symbolem dojrzałości duchowej
Najświętszej Dziewicy.
[Mszał Rzymski opracowany przez o.o. benedyktynów tynieckich,
Poznań 1963]
