Zbliża się Triduum Sanctum

Już za chwilę najważniejsza Uroczystość, Pascha Pana naszego Jezusa Chrystusa. Triduum Sanctum – Trzy Święte Dni, Wielki Czwartek, Piątek, Sobotę i Niedzielę Zmartwychwstania. Oczywiście licząc dni wg. Biblii: „I tak upłynął wieczór i poranek – dzień pierwszy.” (Rdz 1,5).
Świętujemy tajemnicę naszego zbawienia. Jak w soczewce widzimy w ciągu tych trzech dni oddanie się Bożego Syna Ojcu ze względu na nas. W Ostatniej Wieczerzy, w męce i śmierci, w zstąpieniu do otchłani i w końcu w powstaniu z martwych. Uwielbiamy Boga, któremu spodobało się wybawić nas od śmierci wiecznej. Dziękujemy też za dar sakramentów, przez które możemy mieć w Nim udział. (Dlatego sakramenty chrztu, bierzmowania i Eucharystii nazywamy sakramentami paschalnymi.) I owszem wspominamy minione wydarzenia ale dzięki liturgii uczestniczymy w tym samym oddaniu się Bożego Syna. Tak więc choć raz umarł i raz zmartwychwstał a odtąd śmierć nie ma już nad Nim władzy, wciąż powierza się Ojcu i nam daje udział w tym miłosnym oddaniu. Możemy w nim uczestniczyć o ile z wiarą zaangażujemy się w nasze święto. Jak mówi o tym św. Paweł: naszym świętem (paschą) jest Chrystus. Wspominając wydarzenia Jego życia, dziękując Mu za nie i uwielbiając Go, czerpiemy z nich i wraz z Nim się oddajemy Ojcu, by mieć udział w zbawieniu. Przez Niego, z Nim i w Nim oddajemy chwałę Bogu wspominając Jego mękę, śmierć i zmartwychwstanie.

Wielki Czwartek jest dniem upamiętniającym ustanowienie przez Jezusa Eucharystii w czasie Ostatniej Wieczerzy. Dla kapłanów i kleryków ten dzień jest ważny dlatego, że Jezus ustanowił również sakrament kapłaństwa. Tego dnia sprawuje się jedną Mszę świętą Krzyżma przed południem w kościele katedralnym, pod przewodnictwem biskupa ordynariusza.
Druga Msza, wieczorna rozpoczyna już Wielki Piątek. Święty Jan na opis Ostatniej Wieczerzy przeznacza pięć rozdziałów swojej Ewangelii. To blisko jedna czwarta całej księgi. Jak po Ostatniej Wieczerzy Jezus był pojmany i odprowadzony do ciemnicy, tak i teraz obnażamy ołtarze i przenosimy Hostię. Tabernakulum pozostaje puste. Milkną organy. Milkną dzwonki. Słychać tylko czasem kołatki. Świat pogrąża się w trwodze.

Liturgia Wielkiego Piątku jest pamiątką zwycięstwa odniesionego przez umęczonego i ukrzyżowanego Pana Jezusa. Nie sprawuje się na niej Eucharystii. Po modlitwach i wysłuchaniu Męki Pańskiej wg. Św. Jana następuje Adoracja Krzyża i odprowadzenie Pana do Grobu.

Dziewiętnasty rozdział Ewangelii Jana kończy się o wieczorze „dnia przygotowania” (piątek), dwudziesty rozpoczyna się w „pierwszy dzień po szabacie” (niedziela). Żaden Ewangelista nie wspomina co się wtedy działo. Nic z tego, co przeżywali Apostołowie nie było ważne. To ważna wskazówka dla nas, ludzi skupionych na sobie, dławionych emocjami, rządzonych swoimi wewnętrznymi stanami, które nieraz stają się ważniejsze niż świat wokoło. Ten dzień, nie jest przeznaczony do myślenia o sobie. Zbawiciel trudził się dla mnie nie tylko po to, by usprawiedliwić mnie z grzechu ale również po to, by dać mi udział w królestwie Ojca.