13 września - XVI Niedziela po Zesłaniu Ducha Świętego - Msza Święta o godzinie 15.00

Pokora nasza siłą. Radosny motyw ubiegłej niedzieli wyraźnie dziś ustępuje. Nadchodzi jesień. Dni są krótsze, noce dłuższe, ciemności stają się coraz większe tak w naturze, jak i duszy modlącego się Kościoła. W pokorze uznajemy i wyznajemy naszą słabość i niegodność „ Panie, ku ratunkowi memu wejrzyj!(ant. na ofertorium). W najświętszej Ofierze udziela nam On swego życia. W Komunii świętej staje się pokarmem  naszej duszy. "Zmiłuj się nade mną Panie, bom do Ciebie wołał cały dzień!. Albowiem Tyś, Panie słodki i cichy i wielce miłosierny dla wszystkich, którzy Cię wzywają. Nakłoń, Panie ucha swego i wysłuchaj mię, bom ci nędzny i ubogi ”(ant. i psalm na introit). Jesień. Pan przychodzi , by przeprowadzić  zbiory. Jednak u wielu jego dzieci nie może zebrać oczekiwanych plonów, nawet u  tych którzy szczególnie związali się z Bogiem i Chrystusem, Jego starania i trudy nie wydały prawie owocu.  Z głębokim smutkiem patrzy Kościół na wielu, którzy prawie,  że nie przynoszą owocu. "Zmiłuj się nade mną , bom ci ubogi”. Czy nie musi  się Kościół smucić także i z powodu nas?. Czy i my nie należymy do tych wielu, u których  nie może Kościół, Pan, znaleźć czasu żniwa pełnego, obfitego życia łaski. „Kto się uniża, wywyższony będzie” (ewangelia). „Całą pełnością Bożą, napełniony będzie pokorny”. Gdzie nie kwitnie pełne, obfite życie łaski, tam brak podłoża dla pokory. To chce nam powiedzieć o znaczeniu dzisiejszej liturgii ewangelia święta. „Gdy  zaproszony będziesz na gody weselne, nie siadajże na pierwszym miejscu, aby snadź nie był zaproszony godniejszy od ciebie…Ale idź, siądź na miejscu ostatnim, aby  skoro przyjdzie ten, który cię wezwał, rzekł do ciebie: Przyjacielu, posiądź się wyżej.  Wtedy  będziesz miał chwałę u  współbiesiadników”. „ Każdy kto się wywyższa, będzie poniżony, a kto się uniża,  wywyższonym będzie” W pokorze, w umiłowaniu uniżenia, maleńkości, ma swe źródło prawdziwy postęp i doskonałość życia łaski. Tylko pokora pojmuje,  „jak miłość Chrystusa  przewyższa  wszelką wiedzę”. W pokornym działa Jego moc, która „może uczynić daleko więcej niż o to prosimy, albo pojmujemy. Kto nas uleczy z naszej pychy ? Pan i Jego łaska, u stołu  Najświętszej  Eucharystii, w czasie  uczty Komunii świętej, której moc uleczy nas i przemieni w nowego człowieka. Dozwólmy, by codziennie dotykał nas w Komunii św., w czasie nawiedzenia Najświętszego Sakramentu. Pokora jest drogą do uleczenia chorób i słabości duszy, drogą do łask. Chrystus sam w czasie codziennego uczestniczenia w liturgii świętej daje nam przykład pokory. Pod  zasłoną postaci chleba i wina staje się obecny wśród nas, by się za nas ofiarować. „Zmiłuj się nade mną, Panie, bom do Ciebie wołał cały  dzień”. Daj mi światło i łaskę, bym wolny od wszelakiego wynoszenia samego siebie, szedł drogą chrześcijańskiej pokory.

Żródło: " Illuminare III "  - Rozmyślania liturgiczne,1965