Od chwili, gdy zabrzmiało we
Mszy świętej wielkosobotnej alleluja, znajdujemy się w okresie wielkanocnym – tempus paschale. Jest to czas świętej radości z powodu dokonanego przez
zmartwychwstanie, wniebowstąpienie i zesłanie Ducha Świętego odkupienia.
Druga niedziela po Wielkanocy gromadziła
dawnej chrześcijan w kościele św. Piotra. Jest to niedziela Dobrego Pasterza,
który po swym zmartwychwstaniu, zanim wstąpił do nieba, ustanowił św. Piotra
widzialnym pasterzem nad swymi owcami i barankami.
Wdzięcznym sercem śpiewajmy Chrystusowi, Dobremu Pasterzowi (antyfona na introit), wspominając wszystko, co nam
uczynił przez swoją śmierć, zmartwychwstanie i udzielenie nowego życia przez
Chrzest Święty. „Miłosierdzia Pańskiego pełna jest ziemia, weselcie się sprawiedliwi w Panu”.
W ewangelii sam Chrystus wskazuje na siebie jako na Dobrego Pasterza: „Jam
jest Pasterz Dobry. Dobry Pasterz życie swoje daje za owce swoje… Jam jest
Pasterz Dobry, znam swoje i one mnie znają. I życie swoje oddaję za owce moje…”
[Rozmyślania liturgiczne
–Illuminare II, 1964]
Brak komentarzy:
Nowe komentarze są niedozwolone.