„Ziarnem jest słowo Boże” (Łk 8,11)
Celebrujemy dziś nabożeństwo u św. Pawła, przez
jego wstawiennictwo prosimy, aby zasiew
Boży w naszej duszy owocował. Jest on
dziś typem Kościoła, gdyż poddany był najcięższym próbom przez wszelkiego
rodzaju cierpienia i upokorzenia – ale właśnie dlatego pełen był mocy
Chrystusowej. Gdyż „moc [Chrystusa] w słabości [człowieka] się doskonali”(lekcja). „Przywarło do ziemi ciało
nasze. Zbudź się, Panie, pomóż nam i zbaw nas”. To wołanie nieodkupionej
ludzkości.(ant. na introit). „Wzruszyłeś,
Panie, ziemię i wstrząsnąłeś nią. Napraw jej rozpadliny, bo się chwieje”(traktus). Ziarno, które Pan wsiewa we wzruszoną i przeoraną duszę, pada na dobrą
glebę. Dusza przyjmuje je, zachowuje „w dobrym i szczerym sercu i przynosi owoc
w wytrwałości”(ewangelia). W słabości
człowieka doskonali się moc Chrystusa. W pokornym przyjmowaniu z rąk Boga
cierpień i nędzy przygotowuje się dusza do przyjęcia mocy i łaski Chrystusa. „Uniżajcie
się tedy pod możną ręką Bożą, aby was wywyższył w czasie nawiedzenia. W mocy
Chrystusowej niech wiernie podąża Kościół, dusza ludzka, po drodze Pańskiej.
Moc Chrystusowa daje nowe życie (sekreta),
świętą radość (ant. na komunię),
godne Boga postępowanie (modlitwa po
komunii). [Źródło: Illuminare II,1963 r.]
