Każda z
czterech pór roku rozpoczyna się okresem pokutnym, czyli suche dni. Zwyczaj ten sięga już pierwszych
wieków Kościoła. Suche dni składają się z trzech dni postu: Środy, Piątku i
Soboty, z których sobota jest najważniejszym. Celem ich jest poświęcenie Bogu poszczególnych
okresów uprawy ziemi i przygotowaniem do święceni duchownych przez pokutę i
modlitwę całego Kościoła. Suche dni zimowe przypadające w Adwencie przybrały
ponadto charakter przygotowania do świąt.
Środa Suchych Dni Zimowych
W środę
Kościół wspomina tajemnice wcielenia, która dokonała się w łonie Najświętszej Maryi Panny. Postać
Maryi jest myślą przewodnią. Do niej
słowo Boże przyszło jak rosa z niebios.
Teksty mszalne wspominają
proroctwo Izajasza: „ Oto Dziewica porodzi... ”
i scenę Zwiastowania : „ Oto Ja służebnica Pańska..”. Środowa msza święta zwana -
„Mszą złotą”, dała początek roratom, tj. wotywnej Mszy o Matce Bożej. Na
ofiarowanie składamy Bogu nasz post.
Piątek Suchych Dni Zimowych
W piątek suchodniowy zbierano się w kościele Dwunastu Apostołów, aby za ich orędownictwem przygotować się do święceń przyszłych sług ołtarza. Z tą myślą łączy się dziś myśl oczekiwania Chrystusa. Izajasz opisuje znamiona Królestwa Bożego. Z serca Maryi wyrywa się dziękczynienie „ Uwielbia dusza moja Pana . Przez post i umartwienie oczyszczajmy serca nasze, abyśmy byli godni wziąć udział w tajemnicy zbawienia.
Sobota Suchych Dni Zimowych
Sobota jest najważniejszym dniem z Suchych dni, ponieważ wówczas odbywają się
święcenia kapłańskie. W Rzymie, u Świętego Piotra, liturgia zazwyczaj trwała
całą noc. Podczas niej czytano Pismo Święte, śpiewano, składano dziesięcinę ze
zbiorów, a podczas Mszy udzielano Święceń.
Śpiewy między lekcjami są zapożyczone z Psalmów 79 i 18. W ewangelii
słyszymy głos Jana Chrzciciela, który rok rocznie przygotowuje dusze nasze do
przyjścia Zbawiciela.
[Illuminare - Rozmyślania liturgiczne ]
[Illuminare - Rozmyślania liturgiczne ]
